.... အားလံုးအတြက္ မဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာင္ တစ္စံုတစ္ရာ တစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္ ေႏြးေထြးတဲ့ ေကာင္းကင္ငယ္ေလး ျဖစ္ပါရေစ ....

Tuesday, April 5, 2011

လြဲမွားမႈ

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ အခန္းထဲမွာေပါ့ .......
ငါတစ္ေယာက္တည္းပါ
                      ေငးတရ္...............
                                        ငိုင္တရ္...............
                                                      ေဆြးတရ္.............
တစ္ဆက္ထည္းမွာပဲ ........ နာၾကည္းတရ္................
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငိုေၾကြးတရ္.........
လေရာင္သာ ခပ္မွိန္မွိန္ထင္ေနတဲ႔ ဒီအခန္းထဲမွာ
နာရီသံ တခ်က္ခ်က္ရယ္ ငါ့ရိႈက္သံရယ္က လြဲလို႔ ဘာမွမရွိဘူး
ငါ့ကိုနွစ္သိမ္႔အားေပးမဲ႔ မ်က္၀န္းအစံုမရွိဘူး.........................
ငါ မ်က္ႏွာအပ္ငိုစရာ ရင္ခြင္က်ယ္ၾကီးမရွိဘူး.......................
ငါ့မ်က္ရည္ေတြကို ၾကင္နာယုယစြာသုတ္ေပးမဲ႔ သူမရွိဘူး................
ငါ့လက္အစံုကို ေႏြးေထြးစြာ ဆုပ္ကိုင္အားေပးမဲ႔ လက္အစံုမရွိဘူး .............
ငါဟာ သနားစရာေကာင္းတဲ႔ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္လား..............????????
ငါဟာ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ေကာင္းတဲ႔ သူတစ္ေယာက္လား............???????
ဒါမွမဟုတ္ ငါဟာ လူအမ်ားက ရံႈခ်ခံရမဲ႔ သူတစ္ေယာက္လား……… ??????


                           ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ငါက အပယ္ခံတစ္ေယာက္ပါ

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ငါ……….. ေငးတရ္ ငိုင္တရ္ ေဆြးတရ္…
ေငးရင္း ငိုင္ရင္း ေဆြးရင္းနဲ႔ပဲ…………………
ေဟာ……………… မိုးလင္းလို႔သြားပါျပီ
”ဟဲ႔…. ထေတာ့လို႔ “ တဒုံုးဒံုးထုျပီး ႏႈိးမဲ႔သူမရွိဘူး
ႏိႈးလာျပီလားလို႔ ေမးမဲ႔သူလည္းမရွိခဲ႔ပါဘူး …..
မရွိတာေတြထဲကမွ ရွိေနတဲ႔အရာေတြကေတာ့
ဥပကၡာ ျပဳထားၾကတဲ႔ မ်က္၀န္းအစံုေတြရယ္………
ဥပကၡာ ျပဳထားၾကတဲ႔ အရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္ေပါ့…………
လူစင္စစ္ကေန ၀ိညာဥ္တစ္ေကာင္အသြင္
ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားတဲ႔ ငါ့ကိုငါ
အလန္႔တၾကား မွန္ထဲၾကည္႔လိုက္မိတရ္……..

  ထိုေနာက္မွာပဲ…………….
                     ငါစားသံုးတရ္………………..
                                           ျမိန္ယွက္စြာ စားသံုးတရ္………………..
  မနက္စာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး

                                ငိုသံေတြ ေရာယွက္ေနတဲ႔ နာၾကည္းမႈတစ္ခုကိုေပါ့


(karyan) 

0 မွတ္ခ်က္: