ခ်စ္သူသိပါေစ

ကာရံမဲ့ကဗ်ာေတြထဲ
ေပ်ာ္၀င္ေနတဲ့ နင္
နားလည္ရခက္ ေတြးရခက္လဲ
နင့္ကဗ်ာတုိင္းရဲ႕
ကုိယ္ပုိင္အသိ ကုိယ္ပုိင္အေတြးေတြထဲ
ငါ ခုိ၀င္ ခံစားၾကည့္ရင္း
တိတ္တဆိတ္ ၾကည္ႏူး
ပီတိေတြလဲ ေ၀ခဲ့ဖူးတယ္
တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ဖံုးဖံုးဖိဖိ
လူမသိသူမသိ ရူးမိတာပါ
မသိလုိက္မသိဘာသာနဲ႕
ႏြံနစ္ခဲ့မွန္း
ငါကုိယ္တုိင္ေတာင္ မသိခဲ့ဘူး


ကဗ်ာေတြနဲ႕ ထံုးဖြဲ႕သူေရ......

ငါဆုိတာ
(နင့္ရဲ႕ အလံတလူလူေအာက္မွာ)
လူႏံုလူအ
လူေျပာမ်ားတဲ့ၾကားက
အဆိပ္ဆူးေတြ ၀န္းရံေနတဲ့
အဲ့ဒီ ပန္းတစ္ပြင့္ကုိမွ
တယုတယနဲ႕
တြယ္တာခ်င္တဲ့ေကာင္

ဓါးသြားထက္က
ပ်ားရည္စက္ကုိမွ
ႏွလံုးေသြးနဲ႕ ရင္းျပီး
ျမိန္ရည္ရွက္ရည္ စားသံုးခ်င္တဲ့ေကာင္

နင့္ရဲ ့ဟန္ေဆာင္အျပဳံးတု
အမုန္းထုေတြက ရင္ခြင္ကုိတုိး
ထုိးႏွက္ခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာေတြကုိမွ
လုိခ်င္တက္မက္ေနတဲ့ေကာင္..

ခ်စ္သူ
အမုန္းခံလုိက္ရတဲ့
ဒဏ္ရာေတြမွာ ကုဖုိ႕ ေဆးဆုိတာ
အစကတည္းက မရွိခဲ့ဘူး
အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႕
နင့္တစ္မ်က္ႏွာ တစ္ကမၻာထင္ခဲ့တဲ့ ငါ
ဖြဲမီးမ်ားလုိ တစ္ေျမ့ေျမ့ေလာင္ျမိဳက္
ရင္ခြင္ ဗေလာင္ဆူ
ေသာကအပူေတြနဲ႕
ျငိဳးႏြမ္းေျခာက္ေသြ႕
ေသလုဆဲဆဲ
ငါျဖစ္ခဲ့ရတယ္..

ထားသြားလုိက္ပါ
မုန္းမာန္ေတြလဲ ဖြဲ႕ခဲ့လုိက္ပါ
တားျမစ္ထားတဲ့ သစ္သီးကုိမွ
လုိခ်င္တပ္မက္ခဲ့မိတဲ့ငါ
ဘုရားသခင္ေရွ႕ေမွာက္
ဒီအျပစ္ေတြနဲ႕ ေသာက္ေသာက္လဲလုိက္မယ္
ငါဆုိတဲ့ အမွတ္မရွိေကာင္
ေဟာ့ဒီရင္ေခ်ာင္ေခ်ာင္မွာ
နင့္ကုိေတာ့ ခ်စ္ေနဆဲ........

(A.M.Z)